Annem, bir tanem…

Pazar günü ‘’Anneler Günü’’ ama ben seni yılda bir gün değil, her günün her anı çok seviyorum. Seni yıllar önce kaybettim. Yıllardır sensizim. Ama biliyorum ki yüreğin daima çocuklarınladır, eminim ki hala çocuklarını çok seviyorsun.

Anneler günü nedeniyle çarşıda, pazarda herkes hediyeler alıyor anne, bilmiyorlar ki,

 Anneyi sevmek, uğruna çuval dolusu para harcamak değildir…

Anneyi sevmek, anneye hiç kirlenmemiş taze bir tebessüm göndermektir…

Anneyi sevmek, gözlerinin içine bakıp anneyi öpmektir…

Anneyi sevmek, başını kucağına koyup kendini anne okşayışlarına terk etmektir…

 Onunla hayatı yaşamak ve her şeyi onunla paylaşmaktır. Ben hayatımı seni kaybettikten sonra bile seninle paylaşıyorum anacığım, çünkü sensiz yaşamayı bilmiyorum, öğrenmek de istemiyorum. Her zaman dualarım seninle ve babamla… Nur içinde yatın…

Dünyaya gözlerimizi açtığımızda gördüğümüz ilk varlık… Adını duyduğumuzda yüzümüzde bir tebessüm, kalbimizde şefkat ve merhamet hislerini en derinden hissetmemizi sağlayan o en değerli varlık… Bizi dünyaya getirmekle yetinmeyen, hayata hazırlayan ve karşılaştığımız her sıkıntıda mutlaka yanımızda olan annelerimizin hakkını ödemek imkansızdır.

 Hayatımızda eşi benzeri olmayan sevgi anne sevgisidir. Bizleri dünyaya getiren kutsal varlıklar hakkında ne yazsak az gelir. Şüphesiz onlar, hayattaki en fedakar ve sadık dostlarımızdır.

Annelerin değeri hiçbir şeyle ölçülmez. Öksüz bir çocuğa dünyaları da verseniz, hiçbir şey onun annesinin yerini doldurmaz.

Ben de bir evladım, ben de bir anneyim. Annemin endişelerini şimdi ben çocuklarım için taşıyorum. Ve annemi şimdi daha çok anlıyorum. Keşke diyorum, annemin değerini çocukluğumda, gençliğimde daha fazla bilseydim. Onun endişelerinin yersiz olmadığını anlasaydım.

Biliyorum ki benim endişelerimi de çocuklarım anlamayacak. Onları çok sıktığımı, bunalttığımı, endişelerimin yersiz olduğunu söyleyecekler. Yanlışları yapa yapa doğruları öğrenecekler, belki doğrulara ulaşana kadar beni üzecekler. Ama ne olursa olsun, onlar benim çocuklarım ve onları hep seveceğim. İnanıyorum ki onlar da çocukları olduğunda beni daha iyi anlayacaklar ve bana hak verecekler.

Et tırnaktan nasıl ayrılmazsa bir anne de evladından ayrılmaz. Annenizden uzak yaşıyor olabilirsiniz ya da onun dizinin dibinde olabilirsiniz. Önemli olan araya aşılamaz mesafeleri siz koymayın. Bir telefonunuz, bir ziyaretiniz onun için en büyük hediye ve mutluluktur. Herhalde böyle bir mutluluğu da annenize çok görmezsiniz. Belki bugüne kadar annenizi üzmüş, onu ihmal etmiş olabilirsiniz. Ama hiçbir şey için çok geç değil. Kışı, yaza çevirmek sizin elinizde unutmayın!

Bu dünyada her şeyin bedelini ödeyebilirsiniz. Ancak annelerin hakkını hiçbir şeyle ödeyemezsiniz. Annelerimiz için ne yapsak az, ne söylesek boş, anneliği sözcüklere sığdırmak o kadar zor ki…

Çünkü annelik anlatılmaz, yaşanır…!