Bir sabah ayrılacak bu kayık,

Bu kıyıdan.

Suskunlaşacak zaman.

Denizler köpük saçacak,

Karabataklar etkilenmeyecek korkma !

Ama martılar için aynı değil !

Değil hiçbir şey !

Usulca asılacaksın küreklere,

Bulutların üzerinde,

Melek  misali.

Süzülecek ve pembe elbisen uçuşacak,

Rüzgarda,

Ardından bakakalacak martılar .

Ve ben...

Sense ardına bile bakmadan...

Neyse,

Yolun açık olsun.

“Vazgeçmiyorum ! “

Geçer gibi yapıyorum...

Üzülmeyesin,

Martılara bakıyor,

İçime akıyorum...