Bundan 36 yıl önce Türkiye’nin dört bir yanında o dönemde yapılan eylemlerden Kahramanmaraş da nasibini aldı.

12 Eylül 1980 ihtilaline giden son viraj olarak nitelendirilen Kahramanmaraş Olaylarında bu şehirde yaşayan, olayların ne içinde ne de dışında olan insanlara yapılan “katliam” yakıştırması en hafif ifade ile saygısızlıktır, terbiyesizliktir.

**

Kahramanmaraş’ta bir ihtilal, iç isyan denemesi yapıldı. O istenmeyen olaylarda bu şehirde yaşayan Sünni ve Alevi dostlarımız acılar yaşadılar. Kimi canından oldu, kimi hapishanelerde yattı. Kimileri ise bu şehri terk ettiler.

O yılları yaşayan her bir Kahramanmaraşlının yüreğinde acı bir hatıra olarak iz etmiştir, yer etmiştir.

Bu olaylara sevinen de vardır. Bu ölü sevicilerin dini, imanı olmaz. Bunların adı katildir.

Bu şehirde yaşayan bütün insanlar birlik ve beraberlik içinde yaşayarak, bu katillere, bu ölü sevicilerine bir daha fırsat vermemeleridir. İşte o zaman kardeşlik hayata geçer.

**

Kahramanmaraş’ta sessiz çoğunluğun “katliam” kelimesinden rahatsız olduğu biliniyor mu?

Allah korkusu taşıyan hiçbir insanın bu olaylara onay vermediği bu güzel şehirde her yıl Aralık ayı geldiğinde bir huzursuzluk, bir tedirginlik yaşanmaktadır.

Halkı yeniden karşı karşıya getirmeyi planlayan ve bunun üzerinden rant elde etmeye çalışan gruplar, çevreler olur olmaz ayak oyunları ve yalanlarla, geçmişte yaşanan bu üzücü hadiseleri kaşımaktadırlar.

**

Bu hadiselerin yıl dönümü haftasındayız. Bu olaylarda hayatını kaybeden bütün  insanların acısını yüreğimizde hissediyor ve yaşıyoruz.

Birçok ulusal gazetede olduğu gibi yerel gazetelerde de “katliam” ifadesi kullanılmaktadır.

Bu ifadeyi kullanan insanlar, bu şehirde yaşayanların yüzüne bakmaya utanmıyorlar mı?

“Katliam” sözcüğü kullanan insanlara bunu iade ediyor, nefretle kınıyorum.

**

Bunları ifade ederken, Kahramanmaraşlılarında yapacakları sorumluluklar vardır.

Geçmiş yıllarda şehirde yaşayan Alevi vatandaşlarımız Cem evi için Belediyeden arsa istediler. Ancak bu arsanın verilmediğini biliyorum. Bu şehirde kardeşlik ve barışın yeniden yeşermesi ve eski günlerin unutulması isteniliyorsa, atılacak adımlarda atılmalıdır.

Kahramanmaraş’ta Cem evi inşaatı için arsa verilmelidir. Belediye tarafından yaptırılan Kültür Parkın adı Aşık Mahsuni Şerif olarak verilmelidir.

Bir şehirde sevgi ve barışın adımlarının atılması için bu vatandaşlarımızın talepleri de ötelenmemelidir.

**

Bundan 36 yıl önce hiçbir Kahramanmaraşlının olmasını arzu etmediği ancak 12 Eylül darbesine dayanak teşkil eden, Yunanistan’ın tekrar NATO’ya dönüşünde basamak olarak gördüğümüz Kahramanmaraş Olaylarından alınacak çok dersler vardır.

Bu duygular içinde elim olaylarda hayatını kaybeden hemşerilerime Allah’tan rahmet, yakınlarına ve bütün Kahramanmaraş halkına baş sağlığı dilerim.