Allah ömür verdi çok şükür, bir Ramazan’a daha kavuştuk. İnşallah kardeşçe ve barış içerisinde, Dünya’nın hiçbir yerinde Müslüman kanının akmadığı daha nice mübarek Ramazan’ları hep birlikte idrak ederiz.

***

Ramazan’ın gelmesi ile birlikte, şehrimizde son yıllarda neredeyse geleneksel hale getirilen “Ramazan etkinlileri” Kahramanmaraş Belediyesi tarafından bir kez daha başlatıldı. Bu tür uygulamaları (içerik bakımından) “yanlış” bularak geçtiğimiz yıllarda da eleştirmiştim, yine eleştiriyorum. Genelde Sayın Poyraz’ı başarılı bularak icraatlarını destekleyen biriyim.

Ama bu “Ramazan etkinliği” dedikleri organizasyonları (en azından bazı içerikleri) gereksiz buluyorum.

İnsanlar Ramazan’ı “Ramazan gelse de belediye konserler düzenlese” diye beklememeli! Ramazan, halkın ve geleceğimiz çocukların belleklerine “eğlence ve konser ayı” olarak kazınmamalı!

***

Önceleri “eğlence” deniyordu. “Ramazan’la eğlencenin bağdaşmadığı” eleştirilerinden olsa gerek şimdi “etkinlik” denmeye başladı. Önemli olan içerik. Adına “eğlence” veya “etkinlik” denmesi çokta önemli değil aslında!

Peki içerik nasıl?

Elbette Ramazan’ın ruhuna biraz olsun uygun tasavvuf musikisi, şiir dinletileri, ilahiler ve semazen gösterisi gibi programlar da var! Ama geneli, dini değerlerle alakası olmayan “vur patlasın çal oynasın” türünden. Ve daha acısı insanlar onları daha çok tercih ediyorlar.

***

Olayın diğer boyutu da; insanlar saat 22’den sonra nasıl üşenmeden Kale’ye giderek programlara iştirak ederler anlamış değilim. Hele sahura kalkacak bir insan, hele hele ertesi gün oruç tutacak ve işe gidecek olan bir insan?..

(….???)

***

Neyse o onların sorunu. Biz gelelim esas meseleye: “Ramazan etkinlikleri”nin bu seneki ilk konuğu Şarkıcı Ümit Sayın’dı. Yaptığı müziğin Ramazan’la ve dini değerlerle uzaktan yakından alakası olmadığı bir tarafa; beni, daha doğrusu bizi ilgilendiren tarafı Aksu Tv mikrofonuna söyledikleriydi. Ümit Sayın: ‘Burası hakkında bana çok şeyler söylemişlerdi. İşte “Maraş kapalı”, “Maraş şöyle” falan diye, vesaire diye.. Ben Maraş’a ilk geldiğimde gördüğüm şey şu oldu ve bu çok hoşuma gitti: Hiç böyle bir problem yok. Burada türbanlı kızlarda, bacılarımızda, diğer bir şekilde kot pantolon giyen kız kardeşlerimizde rahat rahat şehrin içerisinde beraberce kardeşçe yaşıyorlar. Bunları aşmış bir şehir, Maraş…’ diyor.

***

Ne güzel değil mi?

Benzer şeyleri Kahramanmaraş’a geldiğinde “Akil İnsanlar” heyetinde yer alan Kadir İnanır da söylemişti.

Doğru, onların söylediği anlamda Maraş çok şeyler aştı.

***

Aslında Kale’deki konserlerde yarı çıplak diyebileceğimiz kıyafetli kızlarla, türbanlı kızların müzikle kendilerinden geçmeleri göstermiyor mu neleri aştığımızı? (Ya onların aile büyüklerinin bütün bunları zevkle izlemelerine ne demeli?)

Düğünlerimizde haremlik-selamlıkların ortadan kalkıp, insanlarımızın “Ankara havaları”na cümbür cemaat eşlik ederek nasılda göbek attıkları göstermiyor mu neleri aştığımızı?

İnsanların Yusuf Güney dinlemek için Kale’ye akın akın gitmeleri göstermiyor mu neleri aştığımızı? (Görende Fransız Bayrağı’nı indirmeye gidiyorlar sanır!!)

Ramazan gününde çarşıya çıktığımızda açık lokantaların sayısı göstermiyor mu neleri aştığımızı!?

Şehrimizde mantar gibi türeyen tekel bayilerinin sayısı göstermiyor mu neleri aştığımızı?

Civan gibi delikanlıların Ramazan günü uluorta sigara tüttürmeleri göstermiyor mu neleri aştığımızı?

Çarşının göbeğindeki kadın iç çamaşırı satan dükkanların vitrinleri göstermiyor mu neleri aştığımızı?

Mütedeyyin insanların, kendini “Müslüman” diye tanımlayan kanaat önderlerinin iftar sofralarının süsleyen “Coca Cola”lar göstermiyor mu neleri aştığımızı!

Sokaklarımızda artık neredeyse hiç görülmeyen çarşaflılar göstermiyor mu neleri aştığımızı!

***

Ve daha neler neler..

Kısacası Ümit’çiğim, sana “kapalı” dedikleri Maraş yok artık. Açıldı, saçıldı, serpildi, büyüdü! Ele avuca sığmıyor artık.

Yani “O Maraş” çoktan öldü gözüm!!

***

Ramazan’ınız mübarek olsun. Sevgiyle kalın.