Sen; dişi ve doru

Mümbit iklimin doğurduğu

Aşka aşık güneşin kızı,

Bağrında gül benizli analar dolu;

Varlık dolu, çile dolu, gönlümün yolu…

Ey benim küheylanım, şehit renkli toprağım!

Yolunda ben ser sebil, hem çamur hem çorağım

Hisset beni sinende, sana vurgun delice

Gürül gürül çağlayan deli dolu ırmağım…

Tarihin getirdiği bin senelik hediye,

Seni sevdim ben leyla diye keremsin diye

Gurur doğuran iklim, yedi kollu gergefim

Mızrapla türkü çalan, dört köşe yöre sende.

Yüreğim serinliyor Ağrı’nın tepesinde

Sinsin yaktım sekerek Ankara sinesinde

Üç yanımda üç deniz içtim bâde diyerek

Başımı döndürüyor adın her keresinde.

Kavak yeli, söğüt gölgesi, çınar kahvesi

Mavi bulvardan üç taraf penceresi…

Avrasya taşından gerdanlığım

Ata kucağında varlığım

Melteme bağrın açmış ebede meyilli sancağım,

Dünya mesajımı okuyup ülküm sefa sürerken;

Ben şad olup, çoğalacağım…

Gelinliğim beyaz, duvağım kırmızı

Beyaz atlı prensimdir milli misak sınırı

Parlamalı, parlasın yedi düvele kadar;

Sevgi- barış, parmağımın alyansı.

Baharında uçarken güz renginde eserim

Seninle dolunca hücrem ve tenim

Hicazım, rastım, nihâvendim, buselik, sabâ her seherim

Hasret çeken yüreğin acısını keserim.

Gün batıdan doğsa da gölgen efsunlu eser

Bak Fatihle Alparslan Atatürk’üme gülümser

Kılıç kalkanla mehter, efelerle edeler

“Vatan diyarının sahibi biziz” demekteler…

Pamuk yorganım, yün yastığım

Kilimim, halım, heybem, semsem, bastığım

Toros’tan Erciyes’ten Kaçkar’a ulaştığım

Sana sevdalıyım ey güzel adlar ülkesi Anadolu’m!

Sen de başladı, sende bitecek yolum.